گفتگویی با امام زمان(علیه السلام)...

گفتگویی با امام  زمان(علیه السلام)...         .این نوشتار 40 ثانیه بیشتر از شما وقت نمی گیرد

امام زمان فکر نکن وقتی شنیدم به جدت رسول الله جسارت یا حرم پدر وجدت را تخریب کردند من بی تفاوت بودم، نه داشتم نهار می خوردم لیوان دوغم را نصفه بیشتر نخوردم، بقیه اش را بی خیال شدم می دانی چرا آقا جان؟ چون ناراحت بودم تازه از ناراحتی دیگر نتوانستم لباس هایم را در بیاورم و با لباس خوابیدم. وقتی بیدار شدم تلوزیون را روشن کردم تا اخبار جدید را از حرم پدرت  بفهمم. ببین امام زمان اگر برایم شما و اجدادتان مهم  ومحترم نبودید این کار را می کردم اخبار را پی گیری می کردم تازه در حالی که عصرانه ام را هم نخورده بودم  نشسته بودم تا اخبار شروع شود حتی یک فیلم سینمایی قشنگی هم دیدم عزیز من! اگر من مرید شما نبود م که یک ساعت ونیم منتظر اخبار نمی شدم، ولی منتظر اخبار شدم. امام زمان! فکر نکن من مثل این آدم های بی تفاوت از این حادثه گذشتم، بلکه کلی احساس همدردی کردم، تازه چند دقیقه ای هم به فکر فرو رفتم که خوب شد من آنجا نبودم و گرنه داغ یک شیعه را بر دل شما می گذاشتم. امام زمان ببین من چه قدر به فکر دل شما هستم باز هم نمی خواهی با این وجود من را جز 313 یارانت بر گزینی!!!...

کله پاچه که اصلا

خودم دیدم                                           این نوشتار 35 ثانیه بیشتر از شما وقت نمی گیرد

اگر عزیز آدم عمرش را هم کرده باشد و بعد سر مبارکش را زمین گذاشته باشد تا موقعی که ما زنده ایم هر بار که می خواهیم چیزی بخوریم که همین عزیز دلمان دوست داشته است یاد او می افتیم و یک خدا بیامرز هم نثارش می کنیم بضی وقتها هم دلمان می گیرد و یاد خوبی هایش می افتیم و اشک هم می ریزیم و...

رفقا! کسی را می شناسم که وقتی گوشت جلویش می آوردند، آب می آوردند نمی خورد، کله پاچه که نگو اصلا نمی توانست بخورد نه این که دوست نداشته باشد یا رژیم وپرهیز غذاییداشته باشد و یا هرچیز دیگری،  نه بلکه زار زار گریه می کرد. مگر می توانست اصلا فیلم هم بازی نمی کرد آخر آدم این همه اشک از کجا بیاورد. می گویند اگر چهار نفر رکورد بیشترین آدم هایی که گریه کرده را بشکنند که بلکه فقط همینانند یکیشان امام سجاد(علیه السلام) است.

به قول مداحان زبان دل است شاید هم بوده هرچه می گفتند آقا بخورید چرا نمی خورید می گفتند:چه کنم خودم دیدم!!!

انگار نه انگار

                                این نوشتار 30 ثانیه بیشتر از شما وقت نمی گیرد

انگار که دلمان خنک شده باشد که نه انگار که ما انگار محتاج این ها هستیم و انگار نه انگار که این ها مولایمان هستند, وقتی یه مشت یاغی حرمین امامین عسگریین را ویران می کنند می گوییم مگر ائمه قدرت ندارند که از خود دفاع کنند و نگذارند که این گونه حرم امن مظلومانه تبدیل به قتله گاه شود وبا خود می اندیشیم که چه قدر این مبارک دوگولمان باز شده است. حالا یکی نیست بگوید خدای توحید ابا عبدالله را کشتند امداد غیبی نیامد که مبارزین علیه امام تبدیل به پودر کند که آمد جنیان آمدند ملائک آمدند و ... ولی ابا عبدالله دست رد به همگی زد و جاودانگی را به پیروزی ترجیح داد.

 ما که این قدر ادعای حسینی شدن می کنیم وقنی بارگاه دو فرزند حسین را ویران می کنند هیچمان که نمی شود که هیچ که خود ابا عبدالله (علیه السلام)را هم که یادش را می خواهند کمرنگ کنند سکوت می کنیم ... و گویا بدمان هم نمی آید!!!...

شور خالی

این روزها که می گذرد بدجوری دلم برای حال وهوای اوائل انقلاب تنگ شده است کاش تمام انقلاب را صادر نمی کردیم !!!

انقلابی که آن قدر سریع اتفاق افتاد که خودمان هم نفهمیدیم. که هنوز انقلابی نشده ایم،

انقلابی که بدون ما خودش را به ده کوره ای آفریقا وآمریکای لاتین رسانید ولی ما هنوز مانده ایم که آیا شاه را لعنت کنیم یا که بگوییم خدابیامرزدت در عهد تو گوشت گران نبود، مرغ ارزان بود و تخم مرغ به وفور یافت می شد و چنین وچنان.

آدم هایی که هنوز نفهمیده اند یک من ماست چه قدر کره می دهد نفهمیده اند که یک نفس راحت، که یک روز آزادی بهایی دارد به اندازه شهادت حسین بن علی (علیه السلام) وفرزندان ویارانش.

عشق پدری

ساعت ها بود که باهم دعوا می کردیم ولی دریغ از این که یک لحظه یکیشان از خر شیطان بیاید پایین... یکی می گفت نخیر آقا شتر را من دیروز خریدم از زیر گذر شتر فروشان مرکز شهر مال خود ماست اما دیگری انگار این حرف ها را از گوشش در داده است می گفت که نخیر این شتر ارث پدرم است سال ها پیش آن خدا بیامرز آن را برای من به ارث گذاشته است.

روزها گذشت تا اینکه بالاخره یکیشان آمد و گفت من چیزی به خاطرم رسید شتر من در دل خود سیاهی داشت که ماه ها پیش بر دلش نشسته است شتر را ذبح کنید اگر این چنین نبود تمام هزینه اش را می پردازم و اگر من راست می گفتم او باید ضرر من را جبران کند. راه حلش مقبول طرف مقابل هم افتاد.

جگر شتر را که در آوردند دیدند راست می گفته درونش سوراخی هست که نشان می دهد کهنه است . غائله به اتمام رسید اما سوالی  در ذهن من نشسته بود که آخر او از کجا می دانست که جگر شتر این چنین پاره پاره است. گفت ماه ها پیش این شتر که بچه ای داشت  دوساله مجبور شدم که جلوی چشمانش فرزندش را گردن بزنم و می دانستم که هیچ پدری طاقت نمی آورد قتل فرزندش را جز آن که جگرش چنین شرحه شرحه خواهد شد. ناگاه در چشمانم اشکی حلقه زد.

 خدا به دادپدری برسد که بهترین فرزند عالمیان را جلو یش قطعه قطعه کردند

ناله من را که در آورده

قصه عطش

م ح ر م

عرض اندامی جلوی ابالفضل