نامه ای به برادران مسیحی

شروع کرده ایم کورکورانه همدیگر را نقد می کنیم و هیچگاه نمی اندیشیم که نقد هم آدابی دارد.

 در وبلاگ http://salibe.persianblog.ir/page/khashen   دیدم که تصاویری چاپ کرده بود از برخی مراسمات خشن مسیحی اولین چیزی که به ذهن می رسید آن بود که خب این نشد دلیل که انگ آن را به همه ی فرقه های مسیحی بزنید. شاید این ها فرقه یا گروهی باشند که حتی از نظر مسیحیان هم مهجور باشند... درست مثل وقتی که مسیحیان شروع می کنند به چاپ تصاویر قمه زنیِ عده ای از قمه زنان که ، از نظر جامعه ی ما و فتوای علمای ما این کار مشروع نیست. و بعد همه شروع می کنند به بزرگ نمایی که ای مسلمانان جنایت کار و خشن و...

خب این نشد نقد منطقی ومعقولانه هرکس حرفی دارد بیاید بزند ببینیم کدام منطقی تر است؟؟؟ 

مسیحیان بیچاره!!!

و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا....

فردی که به خاطر جذابیت های تبلیغ مبشرین مسیحی تحت تاثیر قرار گرفته بود و مسیحی شده بود می گفت: همیشه انتظار داشتم بعد از آن که آن ها مساله تثلیث را بیان میکنند آخرش  بگویند، ببخشید شوخی می کردیم... ولی همیشه تا سوال می کردم که آیا شوخی می کنید می گفتند: کاملا جدی میگوییم.(البته این فرد دوباره به اسلام بازگشت)

همیشه خیال می کردم در آیه فوق امام زمان قرار است بیایند و بدبخت بیچاره ها را نوایی باشند اما وقتی درمسایل باب مسیحیت غور کردم واقعا دلم سوخت با خودم گفتم آقا قرار است بیشتر از آنکه ما را مهدی باشد آن ها را منجی باشد.