از پز روشنفکری تا مقدمات ظهور
شاید وقتی اختلافات سیاسی در کشور رخ می دهد و سلایقی با هم برخورد می
کنند، پزسلامتِ فکری و اخلاق مداری دربرخی شکوفا می شود: ما که کاری نداریم به این
بی تقوایی ها! واقعا آدم از این همه بدرفتاری وجدانش به درد می آید! یک مشت با هم
در گیرند به من وتو چه نون که برامون نمی شه به چسب به زندگیت و...
واقعا این نوع سخن راندن نشانه ی چیست؟ آیا قائل چنین سخنانی خیلی آدم
مومن و دقیقی است یا گیرش جای دیگر است؟ می
دانید این اختلاف سلیقه ها بد نیست. این ها عوامل فهمِ من و تو هستند. مهم این است
که ما نابخردانه و از روی بیفکری و عجولانه برخورد نکنیم. آن وقت این اتفاقات باعث
رشد سیاسی من وتو می شه؛ اون وقت امام زمان ظهور میکنند!
چه جوری؟؟؟
راستی غیبت آقا به خاطر چیست؟
مگر یکی از دلایلش این نیست که مردم ضرورت وجود جریان ولایت را در جامعه نمی فهمند.
خب الان این همه برخوردها! از یک سو بینش مردم را بالا می برد که هرکس ریشی گذاشت
و یقه ای بست و کلام خدا وامام کرد او آدم صالحی نیست چرا که ما درس مسجد ضرار را
از قرآنمان آموخته ایم.و... و از سوی دیگر وقتی چپ و راست؛ ولایت فقیه- ولایت فقیه
می کنند ولو اینکه (ما بگوییم) ظاهری است ولی این نشانه ی این است که در عمق جان
مردم رهبری نقش بسته است و احزاب خوب می دانند با کناره گیری از ایشان (ولی فقیه) کارشان
در جامعه ی مردمی تمام است. خب وقتی مردم ما به خوبی درک کردند ضرورت حضور ولی در
جامعه را ، و بعد ما یک جامعه ی ولایی را در مقابل دنیای سرمایه داری در دنیا به
نمایش گذاشتیم دنیا هم دهانش خیس می شود، آن وقت است که مردم دنیا مضطر شده و نیاز
به حضور منجی را حس خواهند کرد و بعد...