بدون هر مقدمه ای می خوام بگم که جدیدا می بینم که خلق الله که صوحبت می کنند به غیر از اون تعارفات قدیمی یه حالت سنگینی وجدی بودن خاصی دارند و کاملا محترمانه صحبت می کنند انگار که احساس می کنی همونی که تا دیروز پسر داییت بود الان مثل اون خانم با کلاس که کارمند بانک پارسیان است با تو صحبت می کند و تو یک لحظه جا می خوری البته شاید من این جوری باشم که دیر به دیر می تونم اشنایانم را ببینم و جا می خورم و بگم همون جا من در جا لهجه اصفهانی را باهمون تعارفات قدیمی و با کمال سادگی ول می کنم و برایم هم اصلا مهم نیست که بگوید بی کلاس یا هر چیز دیگر، خودم که می دونم که از اون بهتر بلدم با کلاسی صوبت کنم شاید بکویید این احترامش بیشتر است و چنان
نمی دانم اصولا من زیاد چیزی حالیم نیست ولی اون چه که می فهمم این گونه رفتار را ما با خانم غریبه می کنیم وصمیمیمتی که دیروز با اوی خره چیطوری القا می شد با این همه لفاظی القا نمی شودکه هیچ، کلی باعث دوری ایجاد فاصله می شود. از همه مهمتر برایم این است که چرا هرچه آدم ها پول دار تر می شوند اینگونه بیشتر حرف می زنند؟؟؟ قاطی نشودها!!!