تا حالا خیلی از ما ها توی زندگی مون وقتی یک کاری می کنیم سعی می کنیم از کارمون لذت ببریم مثلا فکر نکنم وبلاگ نویسی باشه که از وبلاگ خودش لذت نبره نه اینکه انتقاد نداشته باشه یا یک مادر هر چه هم بچه اش زشت و خلاف کار باشد وقتی می بیندش لذت می برد... چرا اذیت کنم یکی از فامیل های آقای لاریجانی ریس سابق صدا وسیما می گفت خود ایشان(یعنی آقای دکتر) وخانواده محترم شان فقط اخبار وبعضی برنامه های کودک خاص را تماشا می کنند .
راستی غیر از این ها مثلا ما که به دختر خای وزن دایمان بنای نگاه کردن نداریم چه طور خیلی راحت به زن وبچه مردم زل می زنیم حالا بگویند گناه نیست بگوییم ریبه ندارد اما ماه رمضو نیه که اثر خودش را می گذارد یکی از دوستانم که اتفاقا متاهل وصاحب دوبچه است می گفت من از برنامه های تلویزیون فقط فوتبال می بینم آخه خیالت راحته که زن ندارد بعد یک کم وقت هر چه هم اعصابت خورد باشد چشمات سنگین می شه و خوابت می گیره یا مثلا مربی آموزشگاه رانندگی با وجود اینکه یک کاری ازش دیدم که زیاد واقعی نبود اما می گفت من فقط فوتبال می بینم چون توش صداقته بقیه برنامه ها طبیعی نیستند یا مثلا فلان مداح دل سوخته می گفت نمی خواهم بگم ماه رمضونیه فوتبال بده و نرید می گفت اگه لذت مناجات در خونه خدا را چشیدیم بهمون بگویند یا فوتبال خنده مون می گیره از حرفش و گریمون می گیره به حالش...
حالا اینکه تلوزیون بده یا خوب یا فوتبال بده یا خوب نمی دونم فقط می دونم که امشب که شب جمعه باشه دلم برای خدا جونم تنگ شده..........